W tym artykule pokrótce omówiono sposób tworzenia klastra pracy awaryjnej (nazywanego także klastrem trybu failover) w systemie Windows Server 2019 lub 2016. Dzięki wykonanym czynnościom powstanie dwuwęzłowy klaster z jednym dyskiem udostępnionym i zasobem obliczeniowym klastra (obiektem komputera w usłudze Active Directory).
Przygotowanie
Nie ma znaczenia, czy używane są maszyny fizyczne czy wirtualne — chodzi tylko o to, by stosowana technologia była odpowiednia dla klastrów Windows. Na samym początku trzeba zadbać, aby zostały spełnione poniższe wymagania wstępne:
Dwa serwery z systemem Windows 2019, na których są zainstalowane najnowsze aktualizacje. Komputery te muszą mieć co najmniej dwie karty sieciowe: jedną do obsługi ruchu produkcyjnego, drugą do obsługi ruchu danych w klastrze. W moim przykładzie są trzy karty sieciowe (dodatkowa karta do obsługi ruchu iSCSI). Ja preferuję statyczne adresy IP, ale można też korzystać z DHCP.
Oba serwery należy dołączyć do domeny Microsoft Active Directory, upewniając się, że widzą one udostępnione urządzenie pamięci masowej — można to sprawdzić w oknie zarządzania dyskami. W tym momencie nie należy jeszcze przełączać dysku do trybu online.
Kolejnym krokiem przed rozpoczęciem właściwej procedury jest dodanie funkcji Klaster pracy awaryjnej (Failover clustering) (Menedżer serwera > Dodaj role i funkcje [Server Manager > Add roles and features]). W niektórych wersjach systemu Windows funkcja ta nosi nazwę Klaster pracy w trybie failover.
W razie potrzeby restartujemy serwer. Ewentualnie można użyć poniższego polecenia PowerShell:
Install-WindowsFeature -Name Failover-Clustering –IncludeManagementTools
Po udanej instalacji w obszarze Narzędzia administracyjne systemu Windows (Windows Administrative Tools) menu Start pojawia się Menedżer klastra pracy awaryjnej (Failover Cluster Manager).
Po zainstalowaniu funkcji Klaster pracy awaryjnej (Failover clustering) możemy na jednym z serwerów przełączyć dysk udostępniony do trybu online i go sformatować. Na drugim serwerze niczego nie zmieniamy: tam dysk pozostaje offline.
Po odświeżeniu okno zarządzania dyskami będzie wyglądać mniej więcej następująco:
Okno Zarządzanie dyskami (Disk Management) na pierwszym serwerze (stan dysku: online):
Okno Zarządzanie dyskami (Disk Management) na drugim serwerze (stan dysku: offline):
Sprawdzanie gotowości do utworzenia klastra pracy awaryjnej
Zanim utworzymy klaster, musimy sprawdzić, czy wszystko jest prawidłowo skonfigurowane. Uruchamiamy Menedżera klastra pracy awaryjnej (Failover Cluster Manager) z menu Start, przechodzimy do sekcji zarządzania i klikamy Zweryfikuj konfigurację (Validate Configuration).
Wybieramy oba serwery do weryfikacji.
Uruchamiamy wszystkie testy. Na tej stronie widzimy także opis rozwiązań obsługiwanych przez firmę Microsoft.
Po sprawdzeniu, czy każdy test zakończył się wynikiem „powodzenie” (lub „sukces”), możemy utworzyć klaster przy użyciu pola wyboru Utwórz klaster teraz, używając zweryfikowanych węzłów (Create the cluster now using the validated nodes) lub odłożyć tę czynność na później. Jeśli wystąpią błędy lub ostrzeżenia, klikając Wyświetl raport (View Report), możemy obejrzeć szczegółowy raport na ich temat.
Tworzenie klastra pracy awaryjnej
Jeśli zdecydujemy się na utworzenie klastra przez kliknięcie przycisku Utwórz klaster (Create Cluster) w Menedżerze klastra pracy awaryjnej (Failover Cluster Manager), pojawi się ponowny monit o wybranie węzłów klastra. Jeśli skorzystamy z pola wyboru Utwórz klaster teraz, używając zweryfikowanych węzłów (Create the cluster now using the validated nodes) w kreatorze weryfikacji klastra, ten krok zostanie pominięty. Kolejną czynnością jest utworzenie punktu dostępu do administrowania klastrem (Access Point for Administering the Cluster). Chodzi o obiekt wirtualny, z którym będą się komunikować urządzenia klienckie. W usłudze Active Directory jest to obiekt komputera.
W kreatorze uzupełniamy pole Nazwa klastra (Cluster Name) i określamy konfigurację adresów IP.
Na koniec wszystko sprawdzamy i czekamy na utworzenie klastra.
Domyślnie kreator automatycznie dodaje dysk udostępniony. Jeśli jeszcze nie został on skonfigurowany, czynność tę można wykonać później.
W wyniku wykonanych czynności zobaczymy nowy obiekt komputera Active Directory pod nazwą WFC2019.
Możemy wysłać do nowego komputera polecenie ping, aby sprawdzić, czy jest online (jeśli polecenia ping są dozwolone w zaporze systemu Windows).
Innym dostępnym sposobem jest utworzenie klastra w środowisku PowerShell. Poniższe polecenie spowoduje również automatyczne dodanie wszystkich nadających się urządzeń pamięci masowej:
New-Cluster -Name WFC2019 -Node SRV2019-WFC1, SRV2019-WFC2 -StaticAddress 172.21.237.32
Rezultat jest widoczny w Menedżerze klastra pracy awaryjnej (Failover Cluster Manager) w sekcjach Węzły (Nodes) i Magazyn > Dyski (Storage > Disks).
Na ilustracji widać, że obecnie dysk jest używany w ramach kworum. Ponieważ chcemy używać dysku do danych, musimy skonfigurować kworum ręcznie. W menu kontekstowym klastra wybieramy Więcej akcji > Konfiguruj ustawienia kworum klastra (More Actions > Configure Cluster Quorum Settings).
W tym przypadku chcemy ręcznie wybrać monitor kworum.
Obecnie klaster korzysta z dysku, który został wcześniej skonfigurowany jako monitor. Inne możliwości to monitor udostępniania plików („file share witness” na poniższej ilustracji) lub używanie jako monitora konta pamięci masowej w chmurze Azure. W tym przykładzie użyjemy monitora udostępniania plików. Jeśli chodzi o monitor w chmurze, szczegółową instrukcję można znaleźć w witrynie firmy Microsoft. Osobiście zawsze zalecam, aby w celu zapewnienia prawidłowego działania skonfigurować monitor kworum. Ostatnia opcja tak naprawdę nie nadaje się do środowiska produkcyjnego.
Wskazujemy ścieżkę i kończymy działanie kreatora.
Od tej pory dysku udostępnionego można używać na potrzeby danych.
Gratulacje: skonfigurowaliście klaster pracy awaryjnej Microsoft z jednym dyskiem udostępnionym.
Dalsze kroki i tworzenie kopii zapasowych
W ramach dalszych czynności można dodać do klastra rolę, jednak to wykracza poza tematykę tego artykułu. Gdy tylko w klastrze znajdą się dane, warto pomyśleć o tworzeniu jego kopii zapasowych. Narzędzie Veeam Agent for Microsoft Windows pozwala tworzyć kopie zapasowe klastrów pracy awaryjnej Windows z dyskami udostępnionymi. Ponadto zalecamy tworzenie kopii zapasowych całego systemu klastra. Ta opcja pozwala także tworzyć kopie systemów operacyjnych serwerów wchodzących w skład klastra. Przyspiesza to przywracanie uszkodzonego węzła klastra, ponieważ nie trzeba wówczas szukać sterowników itp.
Więcej:
- Sesje na żądanie z konferencji VeeamON Virtual
